Wyróżnienie „Zasłużony dla Gminy Czerwonak” przyznawane jest osobom fizycznym, prawnym oraz organizacjom społecznym, gospodarczym, zawodowym, naukowym i kulturalnym w uznaniu za zasługi,  przyczyniające się do rozwoju we wszystkich dziedzinach gospodarki, kultury, sztuki, promocji oraz do poprawy warunków życia mieszkańców Gminy Czerwonak. Nadanie wyróżnienia osobom fizycznym może nastąpić również pośmiertnie. Wyróżnienie nadaje Rada Gminy na wniosek:

 

• grupy co najmniej 8 radnych,
• wójta,
• grupy co najmniej 150 mieszkańców.

 

 

Ks. Kanonik Zbigniew Pawlak
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2004 roku

Uzasadnienie z dnia 15.07.2004 r.

Ksiądz Kanonik Zbigniew Pawlak jest proboszczem w Kicinie od 1 maja 1979 roku. Wcześniej pełnił m.in. obowiązki redaktora naczelnego „Przewodnika Katolickiego". Wielu mieszkańców Kicina nazywa go lekarzem dusz, a jego charyzmatyczna posługa kapłańska ściąga do tej miejscowości mieszkańców całej naszej gminy, a często także z Poznania. Doskonałe wykształcenie filozoficzne pozwala księdzu Zbigniewowi głosić homilie, które są nieustającą katechezą na wysokim poziomie religijnym i intelektualnym. Jest przede wszystkim duszpasterzem i potrafi wspaniale nauczać, nie pouczając jednocześnie. Od lat służy wsparciem moralnym i duchowym nauczycielom i uczniom szkoły podstawowej. Jego ogromną zasługą jest stała opieka nad wszelkimi inicjatywami parafian i serdeczna życzliwość dla różnorodnej działalności parafialnych wspólnot. Taka postawa pozwoliła na powstanie w Kicinie w 1996 roku, z inicjatywy św. Pamięci Pani Ewy Mazur, grupy formacyjnej „Agape". Od tego momentu kicińska parafia stała się znana szeroko poza granicami naszej gminy, jako prężny ośrodek kulturalny. Zespół śpiewających pań „Averi  uświetnia niejedną imprezę gminną. Najbardziej znane są organizowane przed Wielkanocą  misteria męki Pańskiej, które w tym roku odbyły się już po raz szósty. Od 1996 roku odbywają się regularnie w zabytkowym kościółku koncerty adwentowe z udziałem znakomitych muzyków z Poznania. Co roku mieszkańcy gminy spotykają się w Kicinie na „Święcie Chleba". Życzliwy stosunek do tych wszystkich działań określa szczególny charyzmat księdza Pawlaka, jakim jest dar szerzenia miłości, ukazywany poprzez wszelkie formy kochania. Potwierdza to szczególnie posługa ofiarowana chorym w poznańskim ośrodku opieki paliatywnej.

 

 

Tadeusz Piszczek
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2004 roku

Uzasadnienie z dnia 15.07.2004 r.

Pan Tadeusz Edward Piszczek, syn Stanisława i Apolonii z domu Fąs, urodził się 30.VII.1924r. w Walentynowie, dawnym powiecie wyrzyskim, na Krajnie. W roku 1941 wraz z rodzicami został internowany do obozu przesiedleńczego w Potulicach koło Nakła. Później przymusowo pracował w gospodarstwie Niemca Otto Mielke. Po wojnie podjął naukę - zdał maturę, uzyskał kwalifikacje pedagogiczne, ukończył studium pedagogiki specjalnej oraz wyższe studia zawodowe ze specjalizacją rewalidacja. Pracę rozpoczął w 1956 roku w podwarszawskich Laskach w tamtejszym ośrodku dla dzieci niewidomych. Do Owińsk przyjechał 1 stycznia 1958 roku i rozpoczął pracę wychowawcy w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych. Zgodnie ze swoimi zainteresowaniami podjął się prowadzenia koła historycznego, zajmującego się również archeologią i etnografią Zebrane w wywiadach materiały oraz udział w Konkursie Ludoznawczym w Toruniu zaowocowały przyjęciem go do Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Nawiązał kontakt z Muzeum Archeologicznym w Poznaniu. Na temat tej współpracy w specjalistycznym czasopiśmie: „ Z Otchłani Wieków" ukazał się artykuł „Dzieci niewidome i muzeum". W konkursie „Przez dziesięć wieków Polski" członkowie koła zajęli drugie miejsce w kraju za nagrania melodii weselnych z Kujaw i Wielkopolski oraz podania z terenu Owińsk nieznane w dziełach Kolberga. Pan Tadeusz Piszczek przez szereg lat tworzył ciekawe pomoce plastyczne z masy papierowej, służące niewidomym w poznawaniu dziejów Polski. Dzięki stałym kontaktom utrzymywanym z katedrą Etnografii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu modelowane obiekty historyczne zachowały swoją wierność w najdrobniejszych szczegółach.

Tadeusz Piszczek jest osobą znaną na terenie całej gminy dzięki swoim pieszym wędrówkom. Zbierając podania ludowe, materiały związanie z miejscową ludową kulturą, etnografią i archeologią odwiedził każdy dom w Owińskach i okolicy, według ściśle określonego planu. Był we wszystkich wsiach naszej gminy. Zanotował wszystko, co usłyszał. Szczególnie interesowały go podania i legendy. Ich zbiór ukazał się nakładem Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Poznaniu w 1995 roku pod tytułem: „ Świat legend, baśni i podań a także strachów i przesądów w gminie Czerwonak.." Przez wiele lat pisał artykuły o historii naszej gminy w lokalnej gazecie: „Głos Czerwonaka” oraz teksty związane z życiem kościoła i ojczyzny w gazecie czerwonackiej parafii: „Nasza Winnica". Jako wspaniały gawędziarz, przez wiele lat, zapraszany był na spotkania z dziećmi i młodzieżą szkolną, z harcerzami i pensjonariuszami Domu Opieki Społecznej w Owińskach. Zyskał miano lokalnego barda.

 

 

Krystyna Rybka
wyróżniona tytułem "Zasłużona dla Gminy Czerwonak" w 2005 roku

Uzasadnienie z dnia 21.07.2005 r.

Pani Krystyna Rybka od15 lat aktywnie uczestniczy w pracach samorządu lokalnego na rzecz rozwoju naszej gminy. Jest to osoba ciesząca się zaufaniem i uznaniem mieszkańców Czerwonaka. Potwierdza to fakt, że jako jedyna pełni funkcję radnej od początku  istnienia samorządu lokalnego. Tworzyła go z dużym zaangażowaniem, pełniła w nim z korzyścią dla naszej gminy różne funkcje i pracowała w różnych komisjach. Z dobrym skutkiem czyni to nadal. Jako przewodnicząca Rady Gminy (przez dwie kadencje), czy członek komisji stałych rady - zawsze kierowała się dobrem publicznym. Stawała ponad podziałami i spektakularnymi interesami, gdyż zależało jej i zależy na rozwoju Gminy Czerwonak i poprawie życia jej mieszkańców. Za tą lojalność wobec nich, zrozumienie ich potrzeb oraz tworzenie wspólnego dobra została wyróżniona tylekrotnym wyborem na członka Rady Gminy.

 

 

Eugeniusz Wichtowski
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2006 roku

Uzasadnienie z dnia 20.07.2006 r.

Pan Eugeniusz Wichrowski był wielokrotnym sołtysem sołectwa Czerwonak II i swoje obowiązki wykonywał wzorowo. Jednocześnie przez wiele lat udzielał się w Ochotniczej Straży Pożarnej w Czerwonaku pełniąc różne funkcje, aż do Komendanta Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w naszej gminie. Człowiek o wysokiej kulturze osobistej, pracujący dla dobra mieszkańców naszej gminy. Zawsze przyjazny człowiekowi i pomocny w rozwiązywaniu jego problemów. Umiejętnie wspierał także działania władz naszej gminy. Zyskał sympatię mieszkańców i naszą za wkład pracy w rozwój Gminy Czerwonak.

 

 

Feliks Drabowicz
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2007 roku

Uzasadnienie z dnia 19.07.2007r.

Pan Feliks Drabowicz był sołtysem sołectwa Bolechowo Osiedle w latach 1976-2002, wzorowo wykonując swoje obowiązki. Przez wiele lat umiejętnie wspierał różne inicjatywy nie tylko mieszkańców, ale także władz naszej gminy. Człowiek oddany pracy na rzecz społeczności, zawsze przyjazny człowiekowi i pomocny w rozwiązywaniu jego problemów. Zyskał sympatię mieszkańców i naszą za wkład pracy w rozwój Gminy Czerwonak. Pan Drabowicz jest mieszkańcem naszej gminy od 1960 roku.

 

 

Ks. Proboszcz Wojciech Murkowski
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2007 roku

Uzasadnienie z dnia 19.07.2007 r.

Ksiądz Proboszcz dr Wojciech Murkowski 1 lipca 1997r. rozpoczął posługę duszpasterską w Czerwonaku, którą sprawuje do chwili obecnej. 24 grudnia 200lr. został mianowany Kanonikiem Honorowym kapituły kolegiackiej w Lesznie, a w 2005r. otrzymał nominację dziekana w dekanacie czerwonackim. W ciągu 10 lat pobytu w parafii rzymskokatolickiej  Niepokalanego Serca NMP w Czerwonaku dostrzega się ogromne zmiany jakich dokonał.

Włożył dużo pracy w upiększenie świątyni i otoczenia. Wstawiono nowe okna witrażowe (44 okna), wyłożono boazerią ściany kościoła i odnowiono prezbiterium z nowym Tryptykiem Maryjnym. Wymienione zostały ławki, żyrandole i konfesjonały. Kościół zyskał nowe balaski, podłogę oraz schody wewnątrz i na zewnątrz kościoła. Przy kościele w miejsce starego ustawiono nowy Krzyż Misyjny. Dach świątyni pokryto blachą miedzianą oraz wymieniono ogrzewanie na gazowe. Z jego inicjatywy zostały wprowadzone istotne zmiany w szacie graficznej gazetki parafialnej „Nasza Winnica". Patronuje wielu grupom działającym przy parafii i organizuje z nimi spotkania na probostwie. Ksiądz proboszcz jest inicjatorem corocznych rekolekcji prowadzonych przez znakomitego biblistę ks. prof. Jana Kantego Pytla, które przez większość parafian cieszą się wielkim uznaniem. Aktualnie realizuje potrzebę i pragnienie mieszkańców gminy Czerwonak - powstania kościoła na Osiedlu 40-lecia PRL. Ksiądz Proboszcz dał się poznać jako dobry gospodarz czerwonackiej wspólnoty.

 

 

Zofia Poznańska
wyróżniona tytułem "Zasłużona dla Gminy Czerwonak" w 2009 roku

Uzasadnienie z dnia 16.07.2009 r.

Pani Zofia Poznańska - kierownik Gminnej Biblioteki Publicznej w Czerwonaku w latach 1956-1977. Mieszkanka Gminy Czerwonak, zasłużona działaczka na rzecz regionu, autorka kronik, z których korzystają studenci do dnia dzisiejszego. W 1971 roku Zarząd Okręgu Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich Województwa Poznańskiego przy współudziale Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych, Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego, Wydziału Kultury Prezydium WRN, Wielkopolskiego Towarzystwa Przyjaciół Książki oraz Zarządu Okręgowego Związku Nauczycielstwa Polskiego ogłosił konkurs na kronikę biblioteczną. Z pięćdziesięciu dziewięciu kronik ,,wysokie jury” pierwsze miejsce przyznało kronice opracowanej przez Panią Zofię Poznańską, kierownik Gromadzkiej Biblioteki Publicznej w Czerwonaku. Od tej chwili Pani Zofia Poznańska stała się tematem dla reporterów. O bibliotekarce z Czerwonaka pisały m.in. „Gazeta Poznańska", „Głos Wielkopolski", „Ilustrowany Kurier Polski", „Głos Pracy", mówili spikerzy Polskiego Radia. W maju 1956 roku Pani Zofia Poznańska objęła stanowisko bibliotekarki i rozpoczęła aktywne starania o zdobycie jak największej liczby czytelników, tym samym zadbała o podniesienie poziomu czytelnictwa w gminie. Nie poprzestała jednak tylko na tym - jej zasługi dla kultury są daleko większe. W latach 1964-1965 utworzyła, działający przy bibliotece, zespół artystyczny, zrzeszający okoliczną młodzież. Poprzez organizowanie amatorskich przedstawień teatralnych i muzycznych Pani Zofia Poznańska nie tylko miała swój wkład w rozwój oświaty i kultury, ale także w życie towarzyskie toczące się na terenie Gminy Czerwonak. Za swe osiągnięcia w upowszechnianiu kultury  otrzymała liczne dyplomy i wyróżnienia.

 

 

Tadeusz Gałężewski
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2009 roku

Uzasadnienie z dnia 16.07.2009 r.

Pan Tadeusz Gałężewski od najmłodszych lat angażował się w działalność Ochotniczej Straży Pożarnej w Czerwonaku, do której wstąpił 15 lutego 1963r. Od 1968r. członek Zarządu Gminnej OSP RP w Czerwonaku, gdzie pełnił funkcję gospodarza. W latach 1982-1991 pełnił funkcję v-ce Prezesa Ochotniczych Straży Pożarnych. W 1991 roku został powołany przez Zarząd Gminy na stanowisko Gminnego Komendanta Straży Pożarnych w Gminie Czerwonak. Przyczynił się do budowy remizy strażackiej w Czerwonaku i Promnicach. W czasie pełnienia służby wyróżniał się wzorową postawą w wykonywaniu przyjętych na siebie obowiązków. Dzięki zaangażowaniu i otwartości na ludzkie potrzeby zyskał miano człowieka cieszącego się sympatią i zaufaniem lokalnej społeczności. Działalność Pana Tadeusza Gałężewskiego została doceniona przez władze Ochotniczych Straży Pożarnych. Został on uhonorowany przez Zarząd Główny Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP medalami: brązowym, srebrnym i złotym za zasługi dla pożarnictwa. Zginął tragicznie 20 września 1999r.  wykonując czynności służbowe w czasie trwania akcji ratowniczej. Był wzorem dla innych strażaków realizując z pełnym oddaniem hasło zawarte na sztandarze Ochotniczej Straży Pożarnej „Bogu na chwałę, ludziom na ratunek”.

 

 

Związek Harcerstwa Polskiego Chorągiew Wielkopolska Hufiec Czerwonak
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2011 roku

Uzasadnienie z dnia 16.06.2011 r.

ZHP Hufiec Czerwonak jest organizacją z długoletnią historią skupiającą mieszkańców gminy Czerwonak. Pierwszą drużyną harcerską, która powstała w Czerwonaku w okresie przedwojennym była 4 Drużyna Harcerska im. Karola Marcinkowskiego, a następną 3 Drużyna Harcerek im. Marii Konopnickiej. Po II wojnie na terenie gminy Czerwonak do 1949 r. działały pojedyncze drużyny w Bolechowie, Czerwonaku, Kicinie i Owińskach. W grudniu 1956 r. na Zjeździe Łódzkim reaktywowano Związek Harcerstwa Polskiego. Zaczynają rozwijać się środowiska harcerskie na terenie gminy Czerwonak zrzeszające się w Hufcu Poznań-Powiat, którego wieloletnim komendantem był dh. hm. Zdzisław Wieczorek z Puszczykowa, a funkcję jego zastępcy pełnił dh. hm. Ryszard Banaszak - wieloletni instruktor czerwonackiego środowiska. W strukturze Hufcu Poznań - Powiat działały Ośrodki Harcerskie, które zrzeszały drużyny z poszczególnych środowisk. W latach 1963 - 1966 funkcję komendantki Ośrodka Harcerskiego Czerwonak skupiającego drużyny z Czerwonaka i Kicina, pełniła dh-na hm. Ewa Banaszak, następnie dh. Zbigniew Strzelecki a po nim dh-na hm. Maria Piechowiak do 1968 r. Ośrodek Harcerski Owińska zrzeszał drużyny z Bolechowa i Owińsk, któremu przewodził dh. hm. Zygmunt Parchliniak. W 1968 r. nastąpiło połączenie Ośrodków Czerwonak i Owińska w jeden Ośrodek Harcerski Czerwonak, który zrzeszał drużyny całej gminy Czerwonak a jego komendantem do 1974 r. był nadal dh. hm. Zygmunt Parchliniak. W 1971 r. przyłączono do Ośrodka Czerwonak środowisko Biedruska.

W 1974 r przekształcono Ośrodki Harcerskie w Hufce, a Komenda Chorągwi dążyła do łączenia małych hufców w większe jednostki i tak od 1983 roku na funkcję hufcowego połączonych Hufców Czerwonak i Murowana Goślina został powołany dh. hm. Z. Parchliniak, którą pełnił do 1992 r. Od 1992 r. do Hufca Czerwonak zostały włączone drużyny działające na terenie miasta i gminy Skoki. W 1992 r. na funkcję komendantki hufca została powołana dh-na hm. Iwona Królak, którą pełniła tę funkcję do 2007 r. Zjazd instruktorów Hufca Czerwonak w grudniu 2007 r. wybrał komendantką Hufca dh-nę hm. Gabrielę Jaskulską a we wrześniu 2008 r. funkcję komendantki Hufca powierzył dh-nie hm. Tatianie Kędziora, którą pełni nadal.

Harcerstwo odwołuje się do zasady nauki przez działanie, a także przez dzielenie się doświadczeniem, tak jak nauka od starszego brata czy siostry. Zarówno harcerstwo jak i światowy skauting to nie tylko historia, ale nadal żywe aktywne ruchy społeczne, obecne liczące się we współczesnym świecie. Aktualnie Hufiec ZHP Czerwonak działa na terenie miast i gmin: Czerwonak, Murowanej Gośliny, Skoków i miejscowości Biedrusko w gminie Suchy Las. Zrzesza 3 gromady zuchowe, 4 drużyny harcerskie, 2 drużyny starszoharcerskie, 2 kręgi instruktorskie i krąg seniorów. Największą aktywnością charakteryzuje się środowisko drużyn i instruktorów z terenu gminy Czerwonak. Na terenie Koziegłów działa gromada zuchowa „Leśne Skrzaty; w Czerwonaku są 2 drużyny harcerskie „Czerwone Diabły" oraz „Giermkowie Zawiszy", gromada zuchowa „Słoneczne Promyki", krąg instruktorski „Harcerska Ferajna" oraz krąg seniorów, natomiast w Owińskach działa gromada zuchowa „Leśne Ludki" oraz drużyna harcerska „Czarne Wilki".

Hufiec jest organizatorem wielu ciekawych imprez dla naszej społeczności lokalnej m. in. Wielkanocny Jarmark „ Z jajem" , „BOMBKOWY" Kiermasz Bożonarodzeniowy, Pieszy Rajd po Puszczy Zielonce" połączony ze Zlotem Hufca, Festiwal Piosenki Turystycznej i Harcerskiej, Sylwester z Harcerzami, Bale Przebierańców, podczas karnawału, roznoszenie Ognia Betlejemskiego oraz współorganizowanie Pikniku Cysterskiego „KONWECJONALIA" o zasięgu wojewódzkim. Dla dzieci i młodzieży organizuje liczne biwaki na terenie szkół i w plenerze, podczas wakacji Gminne Półkolonie dla dzieci niezrzeszonych w ZHP oraz obozy na dwóch stałych bazach. Hufiec włącza się chętnie również w imprezy i działania organizowane przez szkoły, gminę i inne organizacje pozarządowe. ZHP Hufiec Czerwonak pomaga również przy organizacji różnych akcji charytatywnych tj. Świąteczna Zbiórka Żywności, Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, sprzątanie grobów poległych policjantów w Kicinie i żołnierzy w Owińskach. Hufiec posiada bazy obozowe w atrakcyjnych miejscowościach. Baza w Szklarskiej Porębie istnieje od 1964 r. a w Ostrowie k/Jastrzębiej Góry od 1984 r. Powstały one wysiłkiem i ogromnym wkładem pracy instruktorów i sympatyków harcerstwa. Obecnie obie bazy są remontowane.

Rok 2010 był szczególnym rokiem dla harcerstwa. Minęło wówczas 100 lat od chwili, gdy Andrzej Małkowski założył pierwsze drużyny harcerskie Z tej okazji reprezentacja Hufca Czerwonak wzięło udział w Jubileuszowy Zlocie Harcerstwa w Krakowie. Przez lata w Hufcu aktywnie działało wielu mieszkańców gminy Czerwonak, a z jego oferty korzystały dzieci i młodzież z naszej gminy. Obecnie to ok. 170 aktywnie działających zuchów i harcerzy, a także wiele osób współpracujących i wspomagających ZHP Hufiec Czerwonak.

 

 

Alina Talukder
wyróżniona tytułem "Zasłużona dla Gminy Czerwonak" w 2012 roku

Uzasadnienie z dnia 31.05.2012 r.

Alina Talukder jest mieszkanką Gminy Czerwonak, tylfoterapeutką oraz nauczycielem orientacji przestrzennej w Specjalnym Ośrodku dla Dzieci Niewidomych w Owińskach. Zajmuje się szeroko rozumianym rysunkiem niewidomych i graficznymi przedstawieniami rzeczywistości dla niewidomych i słabowidzących.  Przy wielu działaniach współpracuje z Markiem Jakubowskim.

Wyróżniona nagrodą I stopnia Ministra Infrastruktury  ( dziedzina – Kartografia - 2004 rok ) za Opracowanie i wdrożenie technologii sporządzania map wypukłych dla Niewidomych i Słabowidzących oraz Nagrodą II stopnia  Ministra  Edukacji Narodowej za Opracowanie i wdrożenie technologii sporządzania map wypukłych dla Niewidomych i Słabowidzących 2003. Wielokrotnie nagradzana nagrodami Ministra Edukacji Narodowej. Odznaczona srebrną odznaką Polskiego Związku Niewidomych.

Współautorka z Markiem Jakubowskim i autorka stosowanych aktualnie w Kraju i Europie technologii wykonywania tyflografik oraz map i planów wypukłych dla niewidomych i słabo widzących. Według opracowanej (w kierowanym przez niego zespole) technologii „papieru puchnącego” powstawały w Polsce, wydane przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii i Polski Związek Niewidomych m.in.: Atlas Polski, Plan Warszawy, Poznania , Atlas Europy, mapy Armenii, Ukrainy czy Gruzji. Członek Zespołu Konsultacyjnego do Spraw Niewidomych i Słabowidzących przy Głównym Geodecie Kraju. Autor układu okresowego pierwiastków dla niewidomych. Autor opracowań tyflograficznych i tyflokartograficznych  serii Tyflo Map Polski do nauczania początkowego w szkołach dla Niewidomych i Słabowidzących.

Autor opracowań tyflograficznych i tyflokartograficznych  planów dotykowych Ogrodu w Bucharzewie, Przemyślu i Powsinie. Autor pocztówek dźwiękowych ( nagrania binauralne ) dla niewidomych. Autor opracowań tyflograficznych przedstawień zabytków kilku  miast w Polsce.

Opracowanie dziesiątków pomocy tyflograficzncyh na potrzeby orientacji przestrzennej oraz na potrzeby nauki rysunku dla niewidomych. Autor elementarzy dotykowych do nauczania rysunku niewidomych. Również m.in. dzięki jej pracy w tym roku we wrześniu zostanie otwarty w Owińskach pierwszy w Europie Park Orientacji Przestrzennej.

Działalność i dokonania Pani Aliny Talukder przyczyniają się do szerokiej promocji Ośrodka dla Dzieci Niewidomych w Owińskach, miejscowości Owińska oraz Gminy Czerwonak nie tylko w regionie i całej Polsce, ale także poza granicami naszego kraju.

 

Marek Jakubowski
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2012 roku

Uzasadnienie z dnia 31.05.2012 r.

Pan Marek Jakubowski prowadzi Studio Tyflografiki i Grafiki Komputerowej „TYFLOGRAF”. Jest od 30 lat tyflopedagogiem w Ośrodku dla Dzieci Niewidomych w Owińskach i mieszkańcem Gminy Czerwonak. Twórca polskiej czcionki brajlowskiej Poland Braille Fonts stosowanej powszechnie przy projektowaniu opakowań z nadrukiem brajla oraz w opracowaniach tyflokartograficznych i tyflograficznych. Od lat zajmuje się nowoczesnymi technologiami pozwalającymi przybliżyć osobom niewidomym i słabo widzącym otaczającą ich rzeczywistość. Często współpracuje z Aliną Talukder.

Współautor z Aliną Talukder i autor stosowanych aktualnie w Kraju i Europie technologii wykonywania tyflografik oraz map i planów wypukłych dla niewidomych i słabo widzących. Według opracowanej (w kierowanym przez niego zespole) technologii „papieru puchnącego” powstawały w Polsce, wydane przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii i Polski Związek Niewidomych : Atlas Polski, Plan Warszawy, Atlas Europy, mapy Armenii, Ukrainy czy Gruzji.

Powołany przez Głównego Geodetę Kraju na członka zespołu konsultacyjnego ds. map dla niewidomych współpracował jako tyflografik oraz członek zespołu konsultacyjnego przy tworzeniu Geograficznego Atlasu Polski, Planu Warszawy oraz Geograficznego Atlasu Europy dla Niewidomych i Słabo widzących w opracowanej przez siebie technologii. We wszystkich tych projektach jego Studio Tyflografiki zajmowało się także drukowaniem ( zarówno płaskim jak i tłoczeniem reliefowym) w/w opracowań tyflokartograficznych

Opracował kompleksowe założenia nowej technologii ( sitodruku wypukłego) wykonywania map i planów dla inwalidów wzroku, pozwalającej w równej mierze osobom niewidomym jak i słabo widzącym odbierać rzeczywistość tyflograficzną i tyflokartograficzną. Jest współautorem założeń merytorycznych oraz autorem opracowań tyflograficznych wydanego w tej właśnie technologii opracowania Planu Komunikacyjnego Miasta Poznania – pierwszego tego typu kompleksowego wydawnictwa w Kraju. Autor koncepcji kompleksowego przystosowywania przestrzeni dla niewidomych. Według tej autorskiej koncepcji wykonał przystosowania Ogrodu Botanicznego Polskiej Akademii Nauk w Powsinie dla potrzeb ludzi z dysfunkcjami wzroku. Twórca i wykonawca koncepcji przystosowania przestrzeni Ogrodu Sensualnego Arboretum w Bolestraszycach dla potrzeb niewidomych i słabo widzących oraz Leśnego Ogrodu Edukacyjnego w Puszczy Noteckiej dla potrzeb osób z dysfunkcjami wzroku. Na potrzeby stojących planów reliefowych i tyflomap ściennych opracował autorską technologię płukania polimerowego. Opracował technologię pozwalające wykonywać oznakowania przestrzeni budynków dla niewidomych i słabowidzących.

Zajmuje się historią tyflokartografii. W Owińskach znajduje się od niedawna  jedyne w Polsce Muzeum Tyflograficzne. Posiada kolekcję ponad 300 eksponatów i obiektów związanych z kulturą i edukacją niewidomych, m.in. najstarsze masowo wydawane mapy tyflologiczne M. Kunza z Illzach z roku 1886, pierwszy Atlas Świata dla niewidomych z roku 1932 oraz dziesiątki przedstawień tyflokartograficznych wydawanych na całym świecie. Na uwagę zasługuje także kolekcja map ściennych Polski, Europy oraz Świata. Porówny­walne zbiory można znaleźć m.in. w Wiedniu, Pe­tersburgu czy Madrycie. Zwiedzający mogą również obejrzeć przedmioty, które służą niewidomym w życiu codziennym np. urządzenie do rozpoznawania kolorów oraz maszyny do pisania.

Również dzięki m.in. jego pracy w tym roku we wrześniu zostanie otwarty w Owińskach pierwszy w Europie Park Orientacji Przestrzennej

Wielokrotnie nagradzany nagrodami Ministra Edukacji Narodowej. Laureat Medalu Komisji Edukacji Narodowej. Laureat I nagrody Ministra Infrastruktury w 2006 roku za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kartografii. Odznaczony srebrną odznaką Polskiego Związku Niewidomych. Kawaler Orderu Uśmiechu.

Działalność i dokonania Pana Marka Jakubowskiego przyczyniają się do szerokiej promocji Ośrodka dla Dzieci Niewidomych w Owińskach, miejscowości Owińska oraz Gminy Czerwonak nie tylko w regionie i całej Polsce, ale także poza granicami naszego kraju.

 

 

Ksiądz Kanonik Kazimierz Tomalik
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2013 roku

Uzasadnienie z 20.06.2013 r.

Z wnioskiem o nadanie wyróżnieniaKsiędzu Kanonikowi Kazimierzowi Tomalikowi Proboszczowi Parafii pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w Owińskachwystąpił Wójt Mariusz Poznański. 

Ksiądz Kanonik Kazimierz Tomalik jest proboszczem w Owińskach od 1995 roku. Wcześniej krótko pełnił obowiązki proboszcza w Bonikowie.Decyzją Arcybiskupa Metropolity Poznańskiego Stanisława Gądeckiego ksiądz Kazimierz kończy swą posługę w owińskiej parafii, aby z dniem 1 lipca 2013r. objąć obowiązki proboszcza  parafii pw. Św. Katarzyny w Solcu w dekanacie nowomiejskim.

Wypełniając przez osiemnaście lat swe obowiązki, jako pasterz zatroskany o powierzoną mu wspólnotę, jest ceniony i lubiany przez parafian. Na szczególne uznanie zasłużył sprawnym przeprowadzeniem remontu kopuły cennego barokowego kościoła w Owińskach. Zadanie to było bardzo skomplikowane i długotrwałe. Dzięki wytrwałym staraniom księdza Kazimierza zakończyło się sukcesem w 2010 roku, po przeszło dziesięciu latach, poczynając od prac projektowych. Ksiądz Tomalik przebudował w międzyczasie budynek probostwa w Owińskach, tak by mógł służyć całej parafii. Przeprowadził wiele prac remontowych, zabezpieczających przed zniszczeniem, kościoła św. Mikołaja w Owińskach. Potrafił zorganizować parafian wokół swych działań, tak że nie szczędzili datków ani też swego osobistego zaangażowania.

Ksiądz Kazimierz Tomalik brał czynny udział w życiu swych parafian. Był przed kilku laty organizatorem festynów parafialnych, pełnił od 2006r. funkcję prezesa Stowarzyszenia Miłośników Owińsk i Okolic. Był honorowym członkiem klubu sportowego „Błękitni” w Owińskach.  Współpracując z radami sołeckimi w Owińskach, Bolechowie i Promnicach, doprowadził do powstania nowej kaplicy na cmentarzu parafialnym w Owińskach. Przez wybudowanie nowego ogrodzenia i uporządkowanie terenu cmentarzy podniósł istotnie estetykę tego miejsca. Czynnie włączał się w różnego rodzaju spotkania i uroczystości organizowane przez Gminę Czerwonak. Uczestniczył zawsze w gminnych dożynkach.

Nie brakuje też księdzu Kazimierzowi charyzmy kapłańskiej, potrafi pięknie głosić homilie jak też gromadzić wiernych wokół spraw wiary, co pokazały ostatnie Misje Święte w owińskiej parafii, przyciągając tłumnie parafian.

 

 

Tadeusz Szułdrzyński
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2014 roku

Uzasadnienie z dnia 26.06.2014 r.

Tadeusz Szułdrzyński urodził się 19 października 1864 r. w Poznaniu, a zmarł 20 października 1943 r. Kozietułach koło Grójca. Jego rodzicami byli Zygmunt Szułdrzyński oraz Józefa z Wyskota-Zakrzewskich. Życie i działalność T. Szułdrzyńskiego obejmowały kolejno: zabory, I wojnę światową, Powstanie Wielkopolskie i związany z tym proces odzyskania niepodległości, Polskę Odrodzoną i II wojnę światową, co niewątpliwie wpłynęło na dokonywane wybory i kierunki jego poczynań. 

T. Szułdrzyński rozpoczął swą działalność publiczną w roku 1890, tj. z chwilą otrzymania Bolechowa z rąk ojca Zygmunta. Wywodził się z rodziny ziemiańskiej o bogatych tradycjach patriotycznych. Był wyrazicielem bodaj najtrudniejszej i najbardziej wymagającej odmiany patriotyzmu: uczciwej, rzetelnej, ofiarnej i żmudnej pracy codziennej na rzecz dobra ogółu, zgodnie z obowiązującymi wówczas w dzielnicy wielkopolskiej ideałami pracy organicznej, mającej na celu zachowanie tożsamości narodowej naszych przodków podczas zaborów. Jego postawę determinowało niewątpliwie staranne i wszechstronne wykształcenie jakie otrzymał  w młodości. Rozpoczęła je nauka w słynącym z polskich tradycji poznańskim gimnazjum im. Św. Marii Magdaleny, gdzie w roku 1884 złożył egzamin dojrzałości. Kolejnym etapem jego edukacji były studia z zakresu prawa, ekonomii i rolnictwa w Berlinie, Lipsku i Jenie, gdzie doktoryzował się z prawa. Wiedzę tę następnie z dużym powodzeniem przełożył na praktyczne działanie.

Sposobiony od dzieciństwa do pracy społecznej przez swego ojca, wyniósł z domu rodzinnego przekonanie, że trzeba służyć ojczyźnie niezależnie od zaistniałych warunków politycznych. Ta myśl przyświecała mu z pewnością, gdy podejmował działania na rzecz podniesienia poziomu cywilizacyjnego  gospodarstw chłopskich. Brał czynny udział w organizowaniu Kółek Rolniczych na terenie Wielkopolski. Pierwszą tego typu organizację, szerzącą oświatę  rolniczą, założył dla okolicznych włościan w Owińskach w 1891 r. Na uwagę zasługuje fakt, że mimo rozlicznych obowiązków, nierzadko wagi państwowej, T. Szułdrzyński piastował prezesurę Kółka Rolniczego dla parafii Owińska przez cały okres jego istnienia, to jest od momentu zawiązania, aż do chwili wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 r. Kółko Rolnicze w Owińskach było jedną z prężniej działających tego typu komórek organizacyjnych sięgających w masy na terenie powiatu Poznań-Wschód. W pierwszym roku swej działalności liczyło ono 44 członków, w tym również spoza parafii. W 1913 r. Kółko obejmowało zasięgiem swego działania następujące wsie: Owińska, Bolechowo, Bolechówko, Promnice i Miękowo. Majątek bolechowski stanowił niewątpliwie wzór gospodarowania dla okolicznych włościan. Ta dochodowa i wzorowo prowadzona majętność ziemska była na przełomie XIX i XX w. ważnym ośrodkiem innowacji w różnych dziedzinach rolnictwa. To tutaj wdrażano właścicieli majątków ziemskich do stosowania postępu technicznego. Aby zachęcić ziemian i członków Kółek do ciągłego udoskonalania swego warsztatu pracy, a tym samym do podnoszenia rentowności gospodarstw, przeprowadzano w Bolechowie, z inicjatywy Tadeusza Szułdrzyńskiego, liczne próby praktyczne nowych, wprowadzanych dopiero na rynek maszyn i urządzeń rolniczych. Największy, zorganizowany z dużym rozmachem, pokaz nowoczesnych maszyn rolniczych odbył się w Bolechowie w 1906 r. Wówczas prezentowała głównie swoje wyroby Fabryka im. Hipolita Cegielskiego z Poznania. Tadeusz Szułdrzyński  podejmował też działalność racjonalizatorską, a wynikami swych doświadczeń dzielił się z czytelnikami ,,Poradnika Gospodarskiego”.

T. Szułdrzyński, podobnie jak wcześniej jego dziadek Józef i ojciec Zygmunt, doskonale rozumiał, że tylko legalna, zorganizowana działalność mogła uodpornić Polaków na ucisk narodowy i germanizację. Docelowo miała ona doprowadzić do zrównania rozwoju gospodarczego i cywilizacyjnego Polaków zaboru pruskiego do poziomu niemieckiej własności ziemskiej.

W poczynaniach T. Szułdrzyńskiego widoczna była wyraźna kontynuacja wielkiego dzieła jego przodków, którym było, zgodnie z założeniem pracy organicznej, stworzenie ,,nowego typu Polaka”, tzn. światłego, uspołecznionego i narodowo uświadomionego. Był on również gorącym rzecznikiem solidaryzmu społecznego, zmierzającego do utworzenia szerokiego polskiego frontu rolniczego, niezależnie od pochodzenia społecznego i stanu posiadania. To właśnie idee pracy organicznej i hasła solidaryzmu społecznego stanowiły kredo jego działania. Szczególnie intensywnie zabiegał T. Szułdrzyński o zachowanie wielkopolskiej ziemi w rękach Polaków. Głównym mottem jego działalności społeczno-politycznej w dobie niewoli, stało się hasło: ,,Ile ziemi tyle Polski”. Najważniejszym i najbardziej skutecznym orężem strony polskiej w walce o ziemię okazał się Związek Ziemian. Pracę w strukturach tej organizacji uznał Tadeusz Szułdrzyński za największe osiągnięcie swego życia. Sam wielokrotnie też powtarzał, że był to najpiękniejszy okres w jego życiu, mimo, że z przepracowania, nabawił się wówczas poważnej choroby oczu. Wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości i zmianą sytuacji politycznej, przewartościowaniu uległy także dotychczasowe priorytety działania T. Szułdrzyńskiego. W zmienionych warunkach odradzającego się po latach niewoli państwa polskiego, zaistniała odpowiednia sytuacja, aby podjąć równie skuteczne działania na płaszczyźnie politycznej. Ten rodzaj działalności prowadził on z powodzeniem w okresie kształtowania się zrębów niepodległego państwa polskiego, aktywnie angażując się w prace Naczelnej Rady  Ludowej i polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. Później, w  wolnej już Polsce, priorytetem jego działania stała się integracja ziem odrodzonego państwa. Do zagadnień ogólnopolskich mógł on wnieść swe doświadczenie polityczne i ekonomiczne z czasów zaborów. Były to tradycje pracy organicznej, solidarności społecznej, dobrej organizacji, fachowości i gospodarności.

Udaną próbą recepcji tak charakterystycznych dla Wielkopolski zalet zbiorowego życia społecznego na skalę ogólnopolską, było powołanie do życia partii politycznej. Ugrupowanie to pod nazwą Chrześcijańsko-Narodowe Stronnictwo Rolnicze wywodziło się z osiągnięć pracy organicznej i z tradycji współpracy kulturowej i narodowej wszystkich właścicieli ziemskich, bez względu na ich pochodzenie społeczne i stan posiadania. Było to pierwsze stronnictwo, które na bazie wspólnych interesów rolnictwa, podjęło próbę zorganizowania się wielkich posiadaczy ziemskich i chłopów. I to właśnie T. Szułdrzyńskiemu powierzono funkcję prezesa tejże partii politycznej. Z ramienia ChNSR piastował też mandat senatorski w kadencji 1922-1927. W drugiej połowie lat trzydziestych, kiedy T. Szułdrzyński nie był już tak czynny jak dawniej, okazywano mu niezmiennie dużo wdzięczności i uznania we wszystkich środowiskach. Szanowano i doceniano jego długoletnią altruistyczną pracę. Dał temu wyraz ostatni prezydent II RP – Ignacy Mościcki – zatrzymując się w Bolechowie w drodze do jednostki wojskowej w Biedrusku. Z kolei miasteczko Ryczywół nadało mu honorowe obywatelstwo. W uznaniu wielkich zasług odznaczony został także Krzyżem Komandorskim Polski Odrodzonej.

Spokój egzystencji T. Szułdrzyńskiego i jego najbliższej rodziny w bolechowskim majątku zburzył wybuch II wojny światowej we wrześniu 1939 r. Jak każda rodzina ziemiańska poniosła ona podczas wojny bolesne straty. W tej strasznej epoce śmierć poniósł m.in.  T. Szułdrzyński junior, który zginął w 1940 r. w Katyniu, rozstrzelany jak wiele tysięcy polskich oficerów przez NKWD.

Rodzina Szułdrzyńskich doświadczyła dramatu wysiedlenia.  Właścicieli bolechowskiego majątku wywieziono do tzw. Generalnego Gubernatorstwa. Z pewnością było to silne przeżycie dla sędziwego i schorowanego T. Szułdrzyńskiego, któremu nie dane już było doczekać końca wojny.

Tadeusz Szułdrzyński zmarł z dala od ukochanej ziemi wielkopolskiej i rodzinnego Bolechowa 20 października 1943 r. Pochowano go w Kozietułach koło Grójca pod Warszawą. W 1968 r. jego zwłoki ekshumowano i przeniesiono na Cmentarz Sołacki w Poznaniu.

 

Mariusz Poznański
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2016 roku

Uzasadnienie z dnia 16.06.2016 r.

Pan Mariusz Poznański, długoletni samorządowiec, przez blisko 25 lat pełnił funkcję Wójta Gminy Czerwonak. W roku 1990 został wybrany przez Radę Gminy Czerwonak na Wójta i rozpoczął nową erę w Gminie Czerwonak. Przygoda z samorządem zaczęła się dla Pana Mariusza Poznańskiego jeszcze przed 1990 rokiem. Był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego w Czerwonaku. Jako lider tego komitetu został pierwszym wójtem gminy w III Rzeczypospolitej i po 45 latach trwania PRL podjął się wyzwania tworzenia samorządności w gminie. Jego praca i praca wszystkich mieszkańców przyczyniła się do rozwoju Gminy Czerwonak. Dbał również o rozwój innych wiejskich gmin. Był jednym z inicjatorów powołania Związku Gmin Wiejskich RP, od 1995 do 2015 roku stał na czele tej organizacji. Obecnie jest jej honorowym przewodniczącym. Był członkiem Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, pełniąc okresowo funkcję jej współprzewodniczącego.

Pan Mariusz Poznański jest powszechnie znany i został wyróżniony przez bardzo wiele instytucji, nie tylko samorządowych. W 2005 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2011 roku uhonorowany Różą Franciszki Cegielskiej, w 2012 roku został"Samorządowcem Roku" w plebiscycie ogłoszonym przez Pismo Samorządu Terytorialnego "Wspólnota". W 2015 roku od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej otrzymał odznaczenie państwowe za wybitne zasługi dla rozwoju samorządu terytorialnego - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, w tym samym roku od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej odebrał Nagrodę Obywatelską 25-lecia Samorządności za wieloletnie zaangażowanie w działalność na rzecz społeczności lokalnej oraz otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego od Ministra Administracji i Cyfryzacji za wyjątkowe zaangażowanie, trud i bezinteresowne oddanie w budowaniu społeczeństwa obywatelskiego i samorządu terytorialnego. Nadszedł czas, aby Gmina Czerwonak, poprzez nadanie tytułu  "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" doceniła wieloletnią pracę Pana Mariusza Poznańskiego na rzecz Gminy Czerwonak i jej mieszkańców.

 

 

Henryk Kijanowski
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2016 roku

Uzasadnienie z dnia 16.06.2016 r.

W związku z tegoroczną rocznicą czterdziestolecia powstania klubu Kogucik w Potaszach mieszkańcy gminy zgłosili kandydaturę Pana Henryka Kijanowskiego w celu nadania wyróżnienia "Zasłużony dla Gminy Czerwonak". Pan Henryk Kijanowski 44 lata temu zainicjował wraz z grupą przyjaciół i podjął się budowy klubu w Potaszach. Jego upór, praca jak i umiejętność współpracy z mieszkańcami miejscowości Bolechówko i miejscowości Potasze przyniosło pozytywny efekt, powstał klub na granicy Potasz i Bolechówka, który od czterdziestu lat jest naszą chlubą, miejscem spotkań, zabawy i szerzenia kultury. W momencie oddania klubu w 1976 roku Pan Henryk Kijanowski nie odpuścił i z budowniczego przeistoczył się w animatora kultury. Przez długi czas prowadził zajęcia z dziećmi i młodzieżą z sołectwa, gdzie przekazywał swoje zdolności aktorskie, rzeźbiarskie i malarskie. Swymi pasjami zarażał innych, a sam do dzisiaj tworzy swoje dzieła, które były eksponowane min. w skansenie swarzędzkim, w Poznaniu, w przedszkolach, szkołach i bibliotekach. Za swoją działalność artystyczną został już uhonorowany tytułem "Animator Kultury". Niejednokrotnie Pan Henryk Kijanowski rozsławiał Gminę Czerwonak w mediach i prasie. Ponadto przez trzy kadencje był radnym Gminy Czerwonak.

 

 

Ryszard Jaroniec
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2017 roku

Uzasadnienie z dnia 26.01.2017 r.

Pan Ryszard Jaroniec od 22 lat, tj. od 1995 roku pełni funkcję Prezesa Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej im. 23 Lutego w Koziegłowach i zarządza ponad 4 000 mieszkań oraz ponad 100 lokalami użytkowymi. Jest licencjonowanym zarządcą nieruchomości. Zawsze podejmuje działania na rzecz podnoszenia jakości pracy własnej, jak i zarządzanej spółdzielni, wykraczające poza obowiązki służbowe. Był inicjatorem i współzałożycielem Wielkopolskiego Stowarzyszenia Licencjonowanych Zarządców Nieruchomości. W okresie najtrudniejszym dla budownictwa mieszkaniowego, tj. na początku lat 90-tych, wypracował metody pozyskiwania środków finansowych i materiałów budowlanych do realizowania przez zarządzaną Spółdzielnię nowych inwestycji na poziomie 350-600 mieszkań rocznie. Do 2016 roku kierowana przez pana Ryszarda Jarońca Spółdzielnia wybudowała prawie 3000 mieszkań.

W 1996 roku pan Ryszard Jaroniec przygotował firmę do budowy mieszkań lokatorskich w oparciu o kredyt z Krajowego Funduszu Mieszkaniowego. W tej dziedzinie był prekursorem realizacji tego programu. Spółdzielnia rozpoczęła budowę mieszkań lokatorskich w oparciu o kredyt z KFM w 1997 r. i łącznie wybudowała prawie 500 takich mieszkań, co stawia Spółdzielnię w czołówce inwestorów społecznego budownictwa mieszkaniowego w regionie. Pan Jaroniec swoją wiedzę i doświadczenie upowszechnia wśród zarządców i prezesów innych spółdzielni, aktywnie uczestnicząc w pracach stowarzyszeń i poza nimi, co znacząco wpłynęło na przyznanie mu w 2007 roku tytułu Menadżera Najwyższej Jakości Roku. W  latach 2012-2016 Pan Ryszard Jaroniec otrzymał kolejno tytuły Lidera Przedsiębiorczości, Lidera Zarządzania Nieruchomościami, Lidera Spółdzielczości Mieszkaniowej, a kierowana przez niego Spółdzielnia otrzymała tytuły: Dobra Spółdzielnia – w każdym kolejnym roku, Filar Spółdzielczości – 2014 r., certyfikaty: Firma Godna Polecenia – 2013 r., Najlepsze w Polsce – 2014 r., Wiarygodności Biznesowej – 2013 – 2015 r. Ponadto pan Jaroniec jest również wysoce zaangażowany w działalność publiczną niezwiązaną ze spółdzielczym środowiskiem. Niejednokrotnie przyczyniał się do znacznej poprawy warunków pracy policji. Był inicjatorem wygospodarowania w spółdzielczych zasobach i przystosowania pomieszczeń dla
rewiru dzielnicowych czerwonackiej policji, a w 2015 r. zaadaptowania pomieszczeń na siedzibę komendy Straży Gminnej. Za swoją aktywność w tej materii wielokrotnie otrzymał podziękowanie od Komendanta Wojewódzkiej Policji i Zarządu Wojewódzkiego NSZZ Policjantów Województwa Wielkopolskiego (w 2002 r.).

Pan Jaroniec jest wieloletnim działaczem sportowym. W 1995 roku był współzałożycielem Klubu Sportowego „Karolinka”, a od 1997 roku pełni funkcję Prezesa Klubu. Czynnie zaangażował się w pracę Wielkopolskiego Związku Piłki Nożnej. W tych strukturach pełnił w latach 2000-2012 funkcję członka zarządu, a w latach 2008-2012 był wiceprzewodniczącym  WZPN. W najtrudniejszych chwilach dla piłki nożnej, brał czynny udział w dostosowaniu zarówno struktur, jak i ludzi, do nowych warunków pracy. Pan Jaroniec wspiera także lokalne inicjatywy mieszkańców uprawiających inne dyscypliny sportowe. Za swoją działalność był wielokrotnie wyróżniany odznakami WZPN, jak i Polskiego Związku Piłki Nożnej. Pan Jaroniec od wielu lat aktywnie wspiera działania na rzecz osób starszych. Z jego inicjatywy powstał i funkcjonuje od 2002 roku Klub Seniora w Koziegłowach, który obecnie zrzesza ponad 150 osób, a w 2009 roku jego działalność została rozszerzona na Czerwonak. W ramach tej działalności pan Ryszard Jaroniec dla wielu grup seniorów pozyskuje środki i  organizuje atrakcyjny wypoczynek lub wycieczki do wielu krajów Europy. Ponadto pan Jaroniec aktywnie wspiera rozwój gospodarczy Gminy Czerwonak, za co w 2011 roku otrzymał od samorządu gminy tytuł „Silni Tradycjami”. W 200 mieszkaniach wybudowanych na terenie gminy Czerwonak w ostatnich pięciu latach zamieszkali głównie jej mieszkańcy.

 

Kazimira Szymanowicz 
wyróżniona tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2017 roku 

Uzasadnienie z 22.06.2017 r.

Z wnioskiem o nadanie wyróżnienia Pani Kazimierze Szymanowicz wystąpiła grupa 13 radnych.

Pani Kazimiera Szymanowicz była sołtysem wsi Koziegłowy w latach 1982-1994. Urodzona we wsiKoziegłowy, nigdy z niej nie wyjechała, i od dzieciństwa jest z nią związana. Związana bardzo dosłownie gdyż niemalże od urodzenia "uczestniczyła" w życiu wsi przez swoją mamę Marię Zgoła. Nieżyjąca Maria Zgoła objęła funkcję sołtysa w latach 50-tych i pełniła ją nieprzerwanie do roku 1982. To w domu Pani Kazimiery Szymanowicz odbywały się wszystkie zebrania wiejskie. W ostatnich trzech latach pracy sołeckiej Maria Zgoła chorowała. Wtedy do pomocy służyła córka Kazimiera. W roku 1982 Pani Kazimiera Szymanowicz obdarzona zaufaniem społecznym została wybrana sołtysem wsi Koziegłowy. Podjęła tę pracę z wielką energią. W okresie tym następowały bardzo poważne zmiany w strukturze wsi. Powstawały nowe bloki, wyrastały osiedla domków jednorodzinnych, przybywało mieszkańców. Niestety, brak było chodników, oświetlenia ulic, utwardzonych dróg. Wszyscy mieszkańcy odczuwali kłopoty wynikające z zagęszczenia ludności. Od początku kadencji tj. od roku 1982 jako sołtys Pani Szymanowicz bardzo aktywnie włączyła się w prace zmierzające do polepszenia sytuacji wszystkich mieszkańców wsi. Współtworzyła Społeczne Komitety Budowy wodociągów, kanalizacji i gazociągów. Nie rodząc konfliktów, w sposób budzący zaufanie zabiegała o gromadzenie pieniędzy (także wpłacanych przez mieszkańców) przeznaczonych na budowę mediów. Skrzętnie i z dużą odpowiedzialnością się rozliczała z powierzonych zadań. We wsi ciągle brakowało świetlicy dlatego dalej zebrania i spotkania odbywały się w mieszkaniu Pani sołtys. Równolegle z pracami w społecznych komitetach Pani Szymanowicz wypełniała obowiązki sołtysa doskonale się z nich wywiązując. Niespożyta energia Pani Kazimiery Szymanowicz pozwalała jej pełnić jednocześnie funkcję opiekuna społecznego w latach 1976-1990. Obdarzona zaufaniem mieszkańców, zajmowała się szczególnie osobami wymagającymi stałej opieki. Współpracowała z pracownikami opieki społecznej, pomagała niedołężnym kobietom, robiła zakupy, odwiedzała, ubierała. W tamtych latach pomoc innym wymagała dużego zaangażowania. Brakowało wszystkiego, środków higieny, środków piorących, bielizny oraz leków. Pani Szymanowicz wszelkimi sposobami zadaniu sprostała.
 

Kolejną działalnością społeczną była biblioteka wiejska. Z powodu braku lokalu usytuowana byław budynku mieszkalnym Pani sołtys. Prowadziła ją w latach 1976-1990. W świat książek weszła za sprawą Samego Mistrza - nieżyjącej Zofii Poznańskiej. Jak sama wspomina otrzymała bardzo solidną naukę. Po likwidacji biblioteki w 1990 r. w pomieszczeniu ustawiono stoły do gry w ping-ponga. Młodzież chętnie korzystała z tej formy rozrywki. Pasje społeczne Pani Kazimiery Szymanowicz przerwała przewlekła choroba. Zrezygnowała z dalszego kandydowania. Społeczność wiejska doceniając prace społeczne ustępującej sołtysowej, obdarzyła zaufaniem jej męża Zbigniewa Szymanowicza, który tę funkcję pełni do dnia dzisiejszego. Jak wynika z powyższego społeczne działania płyną z tego samego domu, tej samej rodziny przez okres ponad 50 lat. Nadmienić należy, że Pani Kazimiera Szymanowicz 6 grudnia 1988 r. otrzymała Odznakę Honorową "Za zasługi w Rozwoju Województwa Wielkopolskiego". Do wymienionych wyżej działań dodać trzeba prace prowadzone do chwili obecnej na rzecz Koła Pszczelarskiego. Koło Pszczelarskie Czerwonak zrzesza wszystkich członków z całej Gminy Czerwonak. Koło prowadzone jest przez rodzinę Szymanowiczów bez przerwy od roku 1959 mimo choroby Pani Szymanowicz bardzo aktywnie podejmuje prace związane z funkcjonowaniem Koła Pszczelarskiego Czerwonak.

Szeroki zakres prac dla społeczności sprawia, że Pani Kazimiera Szymanowicz zasłużyła na honorowewyróżnienie.

 

 

Stowarzyszenie Na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju Kicina i Okolic "LEN"
wyróżnione tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2018 roku
 

Uzasadnienie z 21.06.2018 r.

Z wnioskiem o nadanie wyróżnienia Stowarzyszeniu Na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju Kicinai Okolic „LEN" wystąpił Pan Jacek Sommerfeld, Wójt Gminy Czerwonak.

Stowarzyszenie Na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju Kicina i Okolic „LEN" prężnie prowadzi
działalność wspomagającą rozwój wspólnot lokalnych, upowszechnianie kultury, sztuki i ochrony
środowiska. Na szczególne wyróżnienie zasługuje postawa Stowarzyszenia w walce przeciw mającej
powstać tuż przy granicy Kicina, w otulinie Puszczy Zielonka, hali produkcyjnej środków owadobójczych. Stowarzyszenie odgrywa ważną rolę w upowszechnianiu idei zrównoważonego rozwoju w zakresie gospodarczym, ekologicznym i kulturowym oraz upowszechnieniu i promowaniu walorów turystycznych, miejsc o znaczeniu historycznym i przyrodniczym.

 

 

Antoni Głowacki
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2019 roku
 
Uzasadnienie z 29.08.2019 r.

Z wnioskiem o pośmiertne nadanie wyróżnienia byłemu sołtysowi, Panu Antoniemu Głowackiemu,z inicjatywy Klubu Radnych Prawa i Sprawiedliwości i Niezależnych wystąpiła grupa 8 radnych.

Śp. Pan Antoni Głowacki urodził się w Kolonii Jankowice 4 stycznia 1943 r. w powiecie chełmskim,województwo lubelskie, miał czworo rodzeństwa. Do szkoły podstawowej uczęszczał w miejscowości Gozdowo koło Wrześni. W roku 1963 został powołany do wojska, gdzie odbył dwuletnią zasadniczą służbę wojskową. Do Czerwonaka przybył pod koniec lat sześćdziesiątych, gdzie początkowo z kolegą, a następnie sam, prowadził warsztat ślusarski. W roku 1971 zawarł związek małżeński z panią Bożeną, z którą miał dwoje dzieci. Wśród mieszkańców Czerwonaka dał się poznać jako osoba życzliwa i niosąca pomoc każdemu kto jej potrzebował.

W roku 1991 po raz pierwszy został wybrany na sołtysa Sołectwa Czerwonak I. Funkcję tą pełniłnieprzerwanie przez dwadzieścia lat. Z tej funkcji starał się wywiązywać sumiennie, nie szczędząc swojego prywatnego czasu na potrzeby mieszkańców sołectwa. Zawsze był blisko swoich mieszkańców, reagując na bieżące problemy, starał się je rozwiązywać w miarę swoich możliwości i środków. W tym czasie, śp. A. Głowacki, zabiegał oraz był bardzo zaangażowany w realizację trzech ważnych dla mieszkańców projektów powstania infrastruktury technicznej obejmującej: wodociągi, kanalizacje oraz gazyfikacje. Wszystkie te inwestycje zostały zrealizowane, z czego był bardzo dumny. Śp. Pan Antoni Głowacki występował o budowę placów zabaw dla najmłodszych, a dla seniorów oraz spacerowiczów o ławeczki służące do odpoczynku i towarzyskiej rozmowy. Startował również w wyborach do Rady Gminy i pomimo, że nie został wybrany na radnego to i tak zawsze służył pomocą i wsparciem kolegom oraz radnym.

Śp. Pan Antoni Głowacki przeżył 74 lata. Zmarł po ciężkiej chorobie 1 sierpnia 2017 r. i spoczywa nacmentarzu komunalnym w Czerwonaku.

 

 

Andrzej Moczulski
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2019 roku

Uzasadnienie z 29.08.2019 r.

Z wnioskiem o nadanie wyróżnienia byłemu radnemu i sołtysowi, Panu Andrzejowi Moczulskiemuwystąpił Pan Marcin Wojtkowiak, Wójt Gminy Czerwonak.

Pan Andrzej Moczulski jest mieszkańcem Promnic od 1959 roku. Pochodzi z Podlasia z okolic
Hajnówki. Wychowanek Szkoły Podstawowej w Bolechowie i jeden z najbardziej znanych jej nauczycieli. Ukończył także Liceum Ogólnokształcące nr III w Poznaniu, a następnie Studium Nauczycielskie w Poznaniu. Naukę kontynuował na studiach we Wrocławiu na kierunku filologia rosyjska oraz w Opolu w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Pracę nauczyciela rozpoczął w szkole w Bolechowie w 1967 r. i pracował w niej do 2005 r. Uczył wychowania fizycznego, języka rosyjskiego oraz prowadził zajęcia praktycznotechniczne.

Jest liderem lokalnej społeczności i osobą szczególnie zaangażowaną i cenioną w środowisku lokalnym.Był radnym przez cztery kadencje od 1998 r. do 2014 r. oraz sołtysem przez pięć kadencji od 1998 r do 2018 r. Jest społecznikiem zaangażowanym w prace dla dobra lokalnej społeczności – zarówno Promnic jak i całej Gminy Czerwonak. Był inicjatorem powstania strony internetowej sołectwa Promnice, która w 2016 r. okazała się najlepszą stroną internetową w województwie wielkopolskim i była w finale 15 najlepszych polskich stron opisujących sołectwo.

Podczas sprawowania przez Pana Andrzeja Moczulskiego funkcji sołtysa i radnego w Promnicachpowstała infrastruktura techniczna obejmująca wodociągi, telefonizację, kanalizację i gazyfikację. Zbudowane zostały nowe drogi i oświetlenie wsi Promnice, o które bardzo zabiegał będąc sołtysem i radnym. W 2010 r. wybudowano plac zabaw z siłownią zewnętrzną, a w 2012 r. obwodnicę Promnic. Rada Sołecka na czele, której stał sołtys Andrzej Moczulski, organizowała imprezy i wydarzenia, które integrowały wszystkie grupy wiekowe mieszkańców. Sołtys aktywizował mieszkańców do brania udziału w imprezach organizowanych przez Gminę oraz w imprezach poza gminą m. in. w turniejach sołectw, często zajmując wysokie miejsca, np. I miejsce w Murowanej Goślinie w Mistrzostwach Rad Sołeckich w Strzelectwie Sportowym. Mieszkańcy Promnic wspólnie z sołtysem, co roku, w ramach Sprzątania Świata, upiększają i sprzątają najbliższą okolicę.

Dzięki jego inicjatywnie każdego roku mieszkańcy podejmowali uchwałę o przeznaczeniu częściśrodków sołeckich na wyposażenie wiejskiej świetlicy „Iskra” w Promnicach, w której powstały pracownie: plastyczna, komputerowa i fotograficzna. Odbywają się tam różnego rodzaju zajęcia dla dzieci i dorosłych organizowane przez Gminny Ośrodek Kultury „Sokół”.

Na terenie sołectwa prężnie działa Koło Gospodyń Wiejskich oraz Ochotnicza Straż Pożarna, któreaktywnie uczestniczą w imprezach dla mieszkańców sołectwa, organizowanych przez Radę Sołecką na czele z sołtysem Andrzejem Moczulskim.

Ze środków Sołectwa Promnice, w 2016 r. Gminny Ośrodek Kultury „Sokół” wydał album „PromniceKrajobrazy przeszłości”. Natomiast w 2018 r., na zlecenie sołectwa i przy współfinansowaniu sołectwa, Gminny Ośrodek Kultury „Sokół” wydał album „Promnice nowa rzeczywistość 1990-2018”, w którym chronologicznie przedstawiono zachodzące zmiany i tworzącą się nową rzeczywistość wsi Promnice.

Pan Andrzej Moczulski znany jest nie tylko mieszkańcom wsi Promnice. Będąc radnym dbało zrównoważony rozwój całej gminy. Jest liderem społecznym, który przez lata wyznaczał kierunki działania i rozwoju zarówno wsi, jak i gminy.

 

 

Ewa Banaszak
wyróżniona tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2020 roku

Uzasadnienie z 25.06.2020 r.

Z wnioskiem o nadanie wyróżnienia byłej radnej Gminy Czerwonak, a obecnie przewodniczącej Rady Seniorów, Pani Ewie Banaszak, wystąpił Pan Marcin Wojtkowiak, Wójt Gminy Czerwonak.

Pani Ewa Banaszak jest mieszkanką Czerwonaka. Do gminy Czerwonak przyjechała po maturze i tutaj zaczęło się jej życie rodzinne i zawodowe. Ukończyła studia magisterskie na Wydziale Nauk Społecznych UAM w Poznaniu, kierunek Pedagogika, specjalizacja wychowanie przedszkolne i nauczanie początkowe. Ukończyła studia podyplomowe w zakresie organizacji i zarządzania oświatą. W latach 1958-1993 pełniła funkcję dyrektora Gminnego Przedszkola w Czerwonaku. Laureatka wielu nagród między innymi za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej przyznana w 1977 r. przez Ministra Oświaty i Wychowania, nagroda Kuratora Oświaty i Wychowania przyznana w 1989 r. „Za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej”. Odznaczona w 1985 r. Złotym Krzyżem Zasługi „Za dwudziestoletnią wyróżniającą pracę pedagogiczną” oraz w 1976 r. Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 1980 r. otrzymała Odznakę Honorową „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego”.

Jest osobą szczególnie zaangażowaną i cenioną w środowisku lokalnym. Aktywnie działa w Stowarzyszeniu „Lepsza Gmina Czerwonak” oraz w Klubie Kobiet Aktywnych angażując się w liczne działania klubu na rzecz kobiet. Od 15 lat jest członkiem żeńskiego zespołu wokalnego RETRO CAFÉ działającego pod auspicjami Gminnego Ośrodka Kultury „SOKÓŁ” w Czerwonaku. Zespół bierze udział w wielu przeglądach i festiwalach zespołów śpiewaczych. Ostatnie sezony przyniosły mu liczne wyróżnienia.

Od wielu lat aktywnie działa w Związku Harcerstwa Polskiego. Pełniła funkcje od drużynowej do komendantki Ośrodka Harcerskiego Czerwonak, przewodniczącej w komisjach Hufca Czerwonak: Kształcenia i Prób Instruktorskich oraz Rewizyjnej. Z jej inicjatywy powstał harcerski zespół wokalny „Biedroneczki”. Obecnie jest członkinią Komisji Stopni Instruktorskich i należy do Kręgu Starszyzny Harcerskiej i Seniorów „Płomienie” w Hufcu Czerwonak. Odznaczona Złotym Krzyżem „Za zasługi dla ZHP” oraz Odznaką Honorową „Harcerska Służba Wielkopolsce”.

Pani Ewa Banaszak od 1960 r. jest członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz członkiem Zarządu Oddziału ZNP w Czerwonaku. Obecnie od kilku kadencji pełni funkcję Przewodniczącej Sekcji Emerytów i Rencistów. Odznaczona w 1994 r. Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Pani Ewa Banaszak była radną przez pięć kadencji, od 1998 r. do 2018 r., z czego przez cztery pełniła funkcję Wiceprzewodniczącej Rady Gminy Czerwonak. Radni ww. kadencji doceniając doświadczenie zawodowe Pani Ewy powierzali jej pięciokrotnie funkcję przewodniczącej Komisji Oświaty, Kultury, Sportu i Rekreacji Rady Gminy Czerwonak (nazwa komisji zmieniła się w tym czasie dwukrotnie). Komisja pod jej przewodnictwem regularnie spotykała się z dyrektorami placówek oświatowych wsłuchując się w potrzeby szkół i przedszkoli. Dbając o rozwój jakości edukacji w Gminie Czerwonak zawsze popierała ich wnioski dążąc do modernizacji istniejącej infrastruktury edukacyjnej oraz wspierania różnego typu przedsięwzięć. Począwszy od 2007 r. komisja pod jej przewodnictwem, co roku składała wniosek o zarezerwowanie środków w budżecie gminy na budowę sali gimnastycznej w Owińskach. Ostatecznie salę wybudowano w 2016 r. i oddano do użytku w 2017 r. Ponadto jako radna i przewodnicząca komisji popierała wiele inicjatyw społecznych w zakresie oświaty, kultury, sportu i rekreacji, które przekazywała organowi wykonawczemu do realizacji.

Była współpomysłodawcą nagrody „animator kultury”. W związku z tym w 2003 r. Komisja Oświaty, Kultury, Sportu i Rekreacji Rady Gminy Czerwonak wystąpiła z inicjatywą przyznawania nagrody „animator kultury”, mając na uwadze szczególne uhonorowanie osób wyróżniających się osiągnięciami w dziedzinie kultury i sztuki. 4 grudnia 2003 roku Rada Gminy Czerwonak podjęła uchwałę określając zasady i tryb przyznawania nagrody. Od 2004 r. do 2019 r. kapituła przyznała 22 nagrody „animator kultury”.

Aktywność, pracowitość i zaangażowanie w życie społeczności lokalnej zostało docenione i Pani Ewa Banaszak w 2019 r. została wybrana przez radnych seniorów obecnej kadencji Rady Seniorów na przewodniczącą.

Pani Ewa Banaszak była i cały czas jest mocno związana ze środowiskiem lokalnym, jej szeroka działalność i dokonania w zakresie oświaty, kultury i sportu skłoniły mnie do złożenia wniosku.

W związku z powyższym podjęcie przedmiotowej uchwały jest w pełni uzasadnione.

 

 

Liga Ochrony Przyrody w Czerwonaku
wyróżniona tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2020 roku 

Uzasadnienie z 25.06.2020 r.

Liga Ochrony Przyrody w Czerwonaku w bieżącym roku obchodzi jubileusz 20-lecia swojej działalności. Grupa założona z inicjatywy kilku młodych ludzi w tym Dawida Łowickiego, który przewodniczy jej nieustannie do dnia dzisiejszego, nieprzerwanie prowadzi swoje działania na terenie Gminy Czerwonak. Od samego początku istnienia członkowie LOP z Czerwonaka prowadzili niekonwencjonalny, jak na Ligę, sposób działania. Należy tu wspomnieć o innowacyjnych patrolach konnych, prowadzonych przez czteroosobową grupę strażników od 2013 do 2015 r. Patrole konne prowadzone były raz w tygodniu, na teranie zbiorników wodnych w Owińskach oraz na terenach leśnych.

Przez 20 lat działalności strażnicy ujęli na gorącym uczynku wiele osób popełniających przestępstwa lub wykroczenia, w tym dewastacje tworów przyrody, zaśmiecanie, blokowanie wjazdów na tereny leśne i innych. Zgłosili do właściwych służb liczne wycieki ścieków, dzikie wysypiska śmieci czy również plamy oleju na Warcie. Działacze LOP z Czerwonaka doprowadzili do ukarania, a przede wszystkim dostosowania do obowiązujących wymogów, kilku trucicieli środowiska na terenie gminy. Nieoceniony jest również ich wkład w powstrzymywanie pożarów poprzez patrole prowadzone w okresach suszy oraz kierowanie jednostek Straży Pożarnej bezpośrednio do miejsca zauważonego pożaru.

Widząc nowatorski sposób działania członków koła terenowego „ĆMA” w Czerwonaku, stojących na straży przyrody, w 2016 r. Zarząd Okręgu w Poznaniu pojął decyzję o przekształceniu koła  w „Straż Ligi Ochrony Przyrody”. Była to wówczas jedyna w Polsce grupa LOP o takim charakterze działania. Pomysł ten spodobał się również w innych regionach kraju, doprowadzając do powstania podobnych grup w Dąbrowie Górniczej, Koszalinie oraz w Wierzonce (gm. Swarzędz). Można zatem powiedzieć, że członkowie LOP z Czerwonaka zapoczątkowali nowy trend w stowarzyszeniu.

Spośród licznych zasług członków Ligi z Czerwonaka trzeba podkreślić również ich wkład w edukację mieszkańców. Czerwonacka grupa LOP angażuje się w gminne wydarzenia, prowadząc liczne konkursy edukacyjne i pogadanki na swoim stoisku, przyczyniając się do podniesienia świadomości przyrodniczej naszego regionu. Organizuje lub współorganizuje festyny oraz rajdy. Mieszkańcy Gminy Czerwonak przyzwyczajeni są do widoku Strażników LOP w swoim otoczeniu i reagują przychylnie na ich działania.   

Mając na uwadze znaczące zasługi Straży Ligi Ochrony Przyrody w Czerwonaku dla dobra przyrody, środowiska, mieszkańców i całej Gminy wnioskuję o nadanie Lidze Ochrony Przyrody w Czerwonaku wyróżnienia „Zasłużony dla Gminy Czerwonak”.

 

 

Jan Grabkowski
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2021 roku 

Uzasadnienie:

Pan Jan Grabkowski w 1990 roku zaczął swoją karierę samorządową zostając Radnym i Zastępcą Wójta Gminy Czerwonak. W 1998 roku zdobył mandat Radnego Powiatu Poznańskiego. W I kadencji Rady pełnił obowiązki Wicestarosty Poznańskiego. W II kadencji Rady, od listopada 2002 roku sprawował funkcję Starosty Poznańskiego. Decyzją Radnych Powiatu Poznańskiego kolejnych kadencji ponownie był wybierany na to stanowisko.

Od lat bardzo aktywnie wspiera realizację inwestycji na terenie gminy Czerwonak, np. budowę dróg, ścieżek rowerowych, chodników. Osobiście zaangażował się w liczne inicjatywy m.in. gmina pozyskała grunty pod inwestycje komunalne oraz zrealizowany został II etap modernizacji ul. Gdyńskiej. Potwierdzeniem zaufania społecznego, jakim obdarzają Pana Jana Grabkowskiego mieszkańcy Gminy Czerwonak, są wyniki wyborów samorządowych, na podstawie, których zdobywa liczne głosy pozwalające sprawować mu funkcję Starosty Powiatu Poznańskiego.

Do swoich osiągnięć samorządowych może zaliczyć współtworzenie gminnej spółki komunikacyjnej TRANSKOM (w okresie pracy w gminie Czerwonak), uratowanie przed upadkiem Szpitala w Puszczykowie i przygotowanie projektu termomodernizacji obiektów użyteczności publicznej powiatu poznańskiego. Zdobywa fundusze unijne, dzięki którym rozwija edukację w powiecie, dba o drogi i inwestycje, a także o placówki medyczne.

Jan Grabkowski został również uhonorowany wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego, Złotym Krzyżem Zasługi nadanym przez Prezydenta RP, Srebrnym i brązowym medalem za zasługi dla policji przyznanym przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Srebrnym medalem za zasługi dla pożarnictwa nadanymi przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Medalem Ad Perpetuam Rei Memoriam nadanym przez Wojewodę Wielkopolskiego, Medalem od Wojewody Wielkopolskiego w uznaniu zasług na wspólnej drodze do zjednoczonej Europy, Srebrną odznaką „zasłużony dla ochrony przeciwpożarowej” od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Odznaką za zasługi dla Związku Kombatantów RP i byłych więźniów politycznych, Medalem za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego od Zarządu Województwa Wielkopolskiego, Złotą odznaką za zasługi dla budownictwa od Wielkopolskiej Izby Budownictwa, Odznaką „Zasłużony dla Klubu” od Klubu Honorowych Dawców Krwi PCK „Gośliniacy”, Medalem „Labor omnia vincit” od Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego, Tytułem „Rycerz Kapitularny” - Najwyższa Kapituła Orderu Radości.

Angażuje się w liczne działania kulturalne i sportowe. Wspiera akcje charytatywne, prospołeczne i prozdrowotne m.in. organizuje bezpłatne badania profilaktyczne dla mieszkańców powiatu.

Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Poznańskiej. Swoją pracę zawodową rozpoczął w poznańskiej firmie Teletra. Następnie został pracownikiem Zespołu Elektrociepłowni Poznańskich, w której pracował przez 15 lat, aż do roku 1990.

W latach 2004-2007 pełnił funkcję Przewodniczącego Konwentu Starostów Wielkopolski. W 2008 roku otrzymał od Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego tytuł Lidera Pracy Organicznej, stając się jednocześnie członkiem stowarzyszenia. Jest także członkiem Zarządu Towarzystwa im. Eugeniusza Kwiatkowskiego oraz Towarzystwa im. Henryka Wieniawskiego. W latach 2004-2007 pełnił funkcję przewodniczącego Konwentu Starostów Województwa Wielkopolskiego. Obecnie piastuje funkcję wiceprezesa Zarządu Stowarzyszenia Metropolia Poznań oraz wiceprezesa Zarządu Związku Powiatów Polskich. Zasiada w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.

 

Stowarzyszenie Rozwoju Rekreacji i Ochrony Środowiska
wyróżnione tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2021 roku 

Uzasadnienie:

Stowarzyszenie Rozwoju Rekreacji i Ochrony Środowiska z siedzibą w Owińskach działa od 1996 roku, niedawno obchodząc 25-lecie istnienia. Stowarzyszenie było jednym z inicjatorów przejęcia przez Gminę Czerwonak zbiorników pożwirowych w Owińskach, na których znajdują się zbiorniki wędkarskie i rekreacyjne z kąpieliskiem. Do Stowarzyszenia należy obecnie ok. 270 członków, w większości amatorów wędkowania i mieszkańców Gminy Czerwonak. Organizacja ma pod swoją opieką ww. obszar o powierzchni 24 ha. Teren ten położony jest w malowniczym miejscu, na skraju Puszczy Zielonka.

Stowarzyszenie od lat prowadzi sprzedaż zezwoleń na amatorski połów ryb, również dla osób niezrzeszonych w Stowarzyszeniu (środki ze sprzedaży zezwoleń są w 100% przeznaczane na działalność statutową SRRiOŚ). W ciągu roku organizuje zawody wędkarskie dla członków Stowarzyszenia, jak i dla wszystkich osób posiadających licencje wędkarskie.
Stowarzyszenie od początku swojego istnienia dba o tereny wokół zbiorników wędkarskich poprzez regularne sprzątanie i wywożenie na swój koszt śmieci  (każdego roku usuwane jest około 40 metrów sześciennych śmieci pozostawianych przez osoby odwiedzjące tereny pożwirowe). Na czas wiosny (od stycznia do końca marca) wyłącza zbiorniki z połowu ryb – w tym czasie organizując prace społeczne w terenie mające na celu m.in. pielęgnacje zieleni, czyszczenie budek lęgowych oraz naprawę stanowisk wędkarskich. Dzięki tym działaniom aktywizowana jest lokalna społeczność, podnoszona świadomość ekologiczna, a przede wszystkim wspierana jest w sposób wymierny finansowo (poprzez pracę społeczną członków) działalność Gminy Czerwonak.
Każdego roku Stowarzyszenie realizuje również szereg działań integracyjnych oraz organizuje Dzień Dziecka z wędką na stawie przed pałacem w Owińskach, zachęcając młodych adeptów wędkarstwa do zapoznania się z tą formą spędzania wolnego czasu. Stowarzyszenie wraz z zaprzyjaźnionymi członkami grup turystyczno-surwiwalowych organizuje wycieczki krajoznawcze oraz rajdy rowerowe po terenie Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka. Organizuje również liczne akcje sprzątania terenów zielonych.

Łącznie każdego roku członkowie Stowarzyszenia wykonują ponad 3 000 godzin społecznych, dbając o tereny niezwykle urokliwe i cenne dla mieszkańców, nie tylko naszej gminy, przez niektórych nazywane „Czerwonackimi Mazurami”.

 

 

Dariusz Freudenreich
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2022 roku

Uzasadnienie:

Pan Dariusz Freudenreich pełni funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej im. Augusta Cieszkowskiego w Kicinie od początku samorządności w Polsce, od 1991 r., jest nauczycielem dyplomowanym. Jego liczne zasługi doceniło Stowarzyszenie Zrównoważonego Rozwoju Kicina i Okolic „Len”, które w ubiegłym roku złożyło wniosek o nadanie wyróżnienia Panu Dariuszowi Freudenreich, jednak z przyczyn formalno-prawnych wniosek został odrzucony (Stowarzyszenie nie jest uprawnione do składania wniosku).

Od początku pełnienia funkcji dyrektora szkoły, która w tym roku obchodziła 100-lecie istnienia, Pan Dariusz Freudenreich wzorowo realizuje powierzone przez samorząd zadania. Rzetelnie dba o dydaktyczny i wychowawczy poziom szkoły. Wspomaga uczniów z problemami w nauce, wspiera pracę z uczniami zdolnymi.

Dyrektor dzięki rzetelności, stanowczości, konsekwencji oraz pracowitości dał się poznać jako bardzo dobry organizator i koordynator wszystkich przedsięwzięć i działań. Potrafi mobilizować i motywować nauczycieli do wydajnej, twórczej i kreatywnej pracy, podnoszenia kwalifikacji, nabywania nowych umiejętności oraz bogacenia warsztatu.

W trakcie pełnienia funkcji dyrektora przez Pana Dariusza Freudenreicha społeczność szkolna zawsze chętnie realizowała projekty i programy, których pomysłodawcą bardzo często był Pan Freudenreich. Były to m.in.: „Szkoła bez przemocy”, „Mam swoje prawa, ale i obowiązki”, „Spójrz inaczej – program wychowawczo-profilaktyczny dla klas IV-VI”, „Pierwsza pomoc przedmedyczna”, „Zwolnij przy szkole”, „Prawidłowo się odżywiamy”, „Uczeń z pasją”, „Debata Oksfordzka”, „Bezpieczna+”, „Czerwony pasek w zasięgu ręki”, „Wolontariat jest super!” i inne.

Dyrektor Dariusz Freudenreich od ponad 30 lat doskonale współpracuje ze społecznością lokalną planując i realizując pracę szkoły wspólnie z nauczycielami oraz przedstawicielami rodziców i uczniów (Rada Rodziców, Samorząd Uczniowski). Dba o aktywny udział rodziców w życiu szkoły. Dzięki inwencji i niekonwencjonalnym, nowatorskim pomysłom jest współorganizatorem imprez o charakterze lokalnym i powiatowym, akcji charytatywnych (z jego inicjatywy działa szkolny wolontariat), przedstawień artystycznych, zawodów, turniejów sportowych, konkursów. Dba o promocje szkoły w środowisku lokalnym. Współpracuje z różnymi instytucjami, zakładami pracy, uczelniami, stowarzyszeniami, fundacjami oraz osobami indywidualnymi, wspierającymi proces dydaktyczno-wychowawczy.

W czasie działalności Pana Freudenreicha placówka w Kicnie rozbudowała się, powstało nowe skrzydło z salami lekcyjnymi, sala gimnastyczna z bogatym zapleczem, nowoczesny, bezpieczny plac zabaw. Przy sali gimnastycznej stworzono „Ogród sensoryczny”, który tworzy kompleks zieleni z istniejącym już od wielu lat „Ogrodem marzeń”. W tej części szkoły znajdują się boiska do piłki nożnej oraz do koszykówki, a także Ścieżka Ruchu Drogowego. Dzięki staraniom Pana dyrektora szkoła została wyposażona w liczne, nowoczesne pomoce dydaktyczne: komputery, laptopy, projektory, tablice multimedialne, tablety. W placówce powstały dwie pracownie komputerowe, a każda z sal lekcyjnych ma dostęp do Internetu. Przeprowadzono termomodernizację, remont łazienek, powstała pracownia do nauk przyrodniczych. Wyremontowano kilka sal, część z nich zaadaptowano na sale lekcyjne, w związku ze zwiększoną liczbą
uczniów.

Dyrektor zawsze w sposób pozytywny i bardzo taktowny, rozwiązuje trudne sytuacje między rodzicem, nauczycielem i uczniem. Komunikatywność, serdeczność i opanowanie dyrektora sprawiają, że w szkole panuje bardzo dobra atmosfera do pracy z uczniami.

Pan Dariusz Freudenreich to prawdziwy przyjaciel dzieci, nowoczesny, doskonały, rzetelny i kompetentny dyrektor szkoły, pedagog i wychowawca. Jego wkład w rozwój Szkoły Podstawowej
w Kicinie sprawia, że przyznanie tytułu „Zasłużony dla Gminy Czerwonak” jest w pełni uzasadnione.

 

 

Olga Krause-Matelska
wyróżniona tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2023 roku

Uzasadnienie:

Pani Olga Krause-Matelska przez wiele lat była zatrudniona w Gminnym Ośrodku Kultury Sokół. Prowadziła w nim pracownie plastyczne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Dzięki temu rozwijała ich
zainteresowanie kulturą, pozwalała na kształcenie wrażliwości, pasji, umożliwiała niekonwencjonalne i twórcze spędzanie czasu wolnego.

Skupiała wokół siebie również wielu artystów stwarzając im atmosferę sprzyjającą rozwojowi, wymianie myśli twórczej oraz możliwości prezentacji własnej twórczości. Była inicjatorką konkursów i wystaw odbywających się na terenie gminy, ale także poza jej granicami, promując tym samym gminę i jej lokalną twórczość. Pobudzała do odkrywania oraz uprawiania wielu tradycyjnych sztuk rękodzielniczych, takich jak tkactwo, ceramika, plecionkarstwo, garncarstwo. Prowadziła i nadal prowadzi oparte na tradycyjnych technikach warsztaty papieru czerpanego, które nawiązują do tradycji papierniczych obecnych w Gminie Czerwonak już od XVI wieku. Stała się tym samym promotorem produktu lokalnego nie tylko na terenie naszej Gminy.

Pani Olga, z wykształcenia historyk, koncentruje się na kultywowaniu nie tylko tradycji, ale i historii naszej Gminy. Już w okresie zatrudnienia w GOK Sokół była autorką wystaw i projektów historycznych takich jak projekt Potasze 170 czy Czerwonak 600. W 2007 r. projekt Potasze 170 otrzymał wyróżnienie w konkursie organizowanym przez Fundację Rozwoju Demokracji Lokalnej w kategorii Samorządowe Instytucje Kultury oraz w konkursie Działania proekologiczne i prokulturowe w ramach strategii obszarów wiejskich zorganizowanym przez Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego. Od wielu lat, wspólnie z mężem Wojciechem Matelskim, prowadzą letnie wycieczki historyczne skupiające się na terenie gminy Czerwonak. Są autorami publikacji, których tematem jest historia Gminy Czerwonak. Są to zarówno książki jak i comiesięczne artykułu w biuletynie gminnym I wiesz więcej. W roku ubiegłym stowarzyszenie założone przez Olgę Krause-Matelską i Wojciecha Matelskiego otrzymało dofinansowanie na realizację cyfrowego muzeum, które gromadzić będzie materiały historyczne dotyczące naszej gminy. Państwo
Matelscy na stałe współpracują z Gminnym Ośrodkiem Kultury Sokół współtworząc projekty historyczne.

W 2011 r. pani Olga otrzymała tytuł Animatora Kultury Gminy Czerwonak. Dzięki jej działaniom zwiększa się tożsamość kulturowa i historyczna mieszkańców Gminy Czerwonak, natomiast dzięki badaniom i publikacjom zachowane zostanie i możliwe do przekazania przyszłym pokoleniom dziedzictwo tego obszaru. Działania Pani Olgi Krause-Matelskiej są nie do przecenienia i dlatego w pełni zasługuje na przyznanie tytułu „Zasłużony dla Gminy Czerwonak”.

 

 

Ojciec Leszek Gólczyński
wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Gminy Czerwonak" w 2024 roku

Uzasadnienie:

Ojciec Leszek Gólczyński jest proboszczem od 1 lipca 2013 roku, kiedy to arcybiskup Stanisław Gądecki powierzył zarząd Parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Owińskach zakonnemu Zgromadzeniu Najświętszych Serc Jezusa i Maryi – Sercanie Biali. Ojciec pochodzi z Działdowa na Mazurach, pierwszą profesję zakonną otrzymał w 1990 r, a 6 lat później święcenia prezbiteriatu.

Jest człowiekiem otwartym, radosnym, z poczuciem humoru, bardzo energicznym, empatycznym i życzliwym dla ludzi.

Swoją postawą otwartości na każdego człowieka oraz sposobem ewangelizowania, bardzo szybko zjednał sobie nie tylko przychylność, ale ogromną sympatię i zaufanie ludzi. Troskliwy duszpasterz i gospodarz. Jego charyzmatyczna posługa kapłańska przyciąga do owińskiego kościoła liczne grono ludzi także spoza parafii, a narzeczeni, również spoza parafii, tu właśnie chcą brać ślub.

Jednym z jego podstawowych celów, jako duszpasterza, było budowanie wspólnoty. Poczucie wspólnoty to poczucie bezpieczeństwa, bliskości i odpowiedzialności. Zależało mu, by ludzie się wzajemnie poznali, znali swoich współparafian, sąsiadów, wiedzieli kim są i mogli być dla siebie pomocni, by nie byli tylko anonimowymi uczestnikami na niedzielnych mszach świętych.

Ogród parafialny stał się miejscem integracji, wzajemnego poznawania się, nie tylko parafian. To tu kilka razy w roku parafianie spotykali się, biesiadowali, np. w czerwcu w święto patrona parafii św. Jana Chrzciciela, we wrześniu na Sercańskich Piknikach Parafialnych, a w listopadzie, w Dniu Niepodległości, śpiewane były przez licznie zgromadzonych parafian pieśni patriotyczne.

Budowaniu wspólnoty sprzyjały też organizowane każdego roku przez ojca proboszcza i jego wspólnotę zakonną, cieszące się dużym zainteresowaniem parafian, pielgrzymki krajowe, których było ponad 20 i pielgrzymki zagraniczne do Włoch, Ziemi Świętej, Francji, Hiszpanii i Portugalii, Chorwacji, Grecji, Szkocji i Litwy.

W 2017 roku w Parafii w Owińskach miały miejsce Archidiecezjalne Obchody 100-lecia Objawień Fatimskich, którym przewodniczył arcybiskup Stanisław Gądecki. Było to ogromne wyzwanie
organizacyjne i duchowe dla o. Leszka, jego wspólnoty zakonnej oraz licznej grupy zaangażowanych parafian. W obchodach uczestniczyło blisko 900 osób, biskupi, księża, siostry zakonne, seminarzyści, parafianie oraz liczne delegacje z innych parafii. Na zakończenie uroczystości wszyscy uczestnicy zostali zaproszeni na poczęstunek do ogrodu parafialnego. Uroczystości były rejestrowane przez telewizję publiczną i radio Emaus.

W 2022 roku, po wybuchu wojny w Ukrainie, ojciec proboszcz włączył się aktywnie w organizację, zainicjowanej przez grupę parafian, pomocy dla uciekających przed wojną rodzin. Schronienie w domach parafian znalazło blisko 100 osób. Każda rodzina goszcząca uchodźców wspomagana była przez drugą, tak zwaną, rodzinę wspomagającą Organizowano zbiórki finansów, sprzętów, odzieży, udzielano pomocy w znalezieniu pracy dla kobiet, pomocy w nauce dla dzieci, opieki lekarskiej, pomocy w uzyskaniu dokumentów urzędowych i składaniu wniosków o pomoc finansową, organizowano spotkania integracyjne i koncerty.

Zasługą ojca proboszcza jest również bardzo prężnie działająca Caritas parafialna. Udało mu się pozyskać osoby, które służą pomocą podopiecznym z pełnym oddaniem.

Na szczególne uznanie zasługuje również jego zaangażowanie w przywrócenie dawnej świetności XVIII wiecznemu barokowemu kościołowi pw. św. Jana Chrzciciela, który jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki sakralnej terenie województwa wielkopolskiego, jak i XVI wiecznemu kościołowi pw. św. Mikołaja - najstarszemu obiektowi zabytkowemu w Owińskach i jednemu z najstarszych i najcenniejszych obiektów sakralnych na terenie powiatu poznańskiego. Oba kościoły są wpisane do rejestru zabytków.

W kościele parafialnym renowacji poddano wieżę zegarową, więźbę dachową wraz z wymianą poszycia dachu kościoła, całą elewację kościoła wraz z wieżą i odtworzeniem okien oraz odwodnieniem. Wykonano też nowe schody granitowe wraz z podjazdem dla niepełnosprawnych. Koszt tych prac to ponad 1,4 mln zł, z czego blisko 93% pokryto z dotacji (Gmina, Powiat, MKiDN, Województwo). Budynek kościoła odzyskał dawną świetność, a jego kolorystyczne scalenie z przylegającymi do niego – poddanymi już wcześniej renowacji – zabudowaniami Ośrodka dla Dzieci Niewidomych, dało efekt estetyczny i dzięki temu ten kompleks architektoniczny stał się bardzo atrakcyjny dla mieszkańców i turystów.

Wiele prac konserwacyjnych i renowacyjnych wykonano również we wnętrzu kościoła. Cenne wyposażenie kościoła i wystrój jest wpisany do rejestru zabytków. Renowacji poddano m.in.: dwa barokowe konfesjonały i 7 stalli, kruchtę wraz z drzwiami zewnętrznymi, obudowę ołtarzową z krucyfiksem; obrazy: św. Bernarda, św. Rodziny, św. Anny i Joachima, Najświętszego Serca Jezusowego i Obraz Chrystusa Ukrzyżowanego wraz z relikwiarzem. Koszt tych prac – 564 tys. zł w 72% pokryte z dotacji jednostek samorządu terytorialnego.

Wymienione zostały – nieobjęte opieką konserwatorską - wszystkie ławki w nawie głównej i nawach bocznych oraz zamontowano ogrzewanie.

Prace renowacyjne w kościele pw. św. Mikołaja to: renowacja zewnętrznej elewacji i odtworzenie okien i drzwi zewnętrznych oraz konserwacja dachu i więźby dachowej, a wewnątrz kościoła - renowacja tynków i uzupełnienie posadzek. Koszt 526 tys. zł, w blisko 90% pokryte z dotacji.

W roku 2018 teren cmentarza wokół kościoła św. Mikołaja wraz z południowym odcinkiem ogrodzenia i bramą, został wpisany do rejestru zabytków, co umożliwiło Parafii ubieganie się o dotacje na renowację zabytków. W ciągu trzech lat wykonano renowację ceglanego muru wraz z bramą. Koszt to 506 tys. zł w 73% pokryte z dotacji. Odtworzono też, nieobjęty wpisem do rejestru zabytków, ceglano-kamienny mur stanowiący zachodnią cześć ogrodzenia, sfinansowany ze środków Parafii.

Kolejnym zadaniem inwestycyjnym zainicjowanym przez o. Leszka Gólczyńskiego i szeroko skonsultowanym z parafianami, a będącym dużym wyzwaniem, jest budowa Domu Parafialnego
przeznaczonego wyłącznie na działania duszpasterskie służące dalszemu rozwojowi wspólnoty parafialnej, pracę z dziećmi, pomoc w nauce i rozwoju talentów, świetlicę logopedyczną, spotkania grup działających w Parafii, pracę parafialnej Caritas, koncerty. Nie zabraknie też małej kawiarenki służącej także turystom odwiedzającym m.in. Park Orientacji Przestrzennej. Budowę rozpoczęto w maju 2021 r.,w lutym 2022 r. - stan surowy zamknięty, następnie położono instalacje, wykonano prace tynkarskie i montaż ogrzewania, na dzień dzisiejszy trwają dalsze prace.

Kościół parafialny w Owińskach, znany ze swych walorów akustycznych i pięknego wystroju, stał się miejscem licznych wydarzeń artystycznych. Niektóre z nich inicjował i organizował sam o. Leszek, organizatorami innych był m.in. GOK Sokół, Związek Międzygminny Puszcza Zielonka, Fan Club KKS Wiara Lecha, czy sami parafianie. Koncerty cieszyły się dużym, a czasami ogromnym, zainteresowaniem nie tylko mieszkańców Gminy Czerwonak. I tak na przestrzeni 10 lat wystąpili m.in.: Kameralna Orkiestra „Amadeus” Polskiego Radia pod dyrekcją Anny Duczmal-Mróz, Chór studencki z Serbii, Chór studencki z USA, Chór dziewczęcy „Słowiki” z Poznania, Grażyna Łobaszewska, Magda Umer, Anna Maria Jopek, Orkiestra Pan-European Philharmonia pod dyrekcją Marcina Nałęcz Niesiołowskiego, Zespół Trębaczy Myśliwskich „Ventor” działający przy Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu, Orkiestra Ars Longa pod dyrekcją Eugeniusza Dąbrowskiego oraz światowej sławy soliści: Donald Maurice z Nowej Zelandii (viola de amore) Ewa Murawska (flet) i Marcin Murawski (altówka), Jacek Kostka Quartet, pianista Jakub Dera.
Tradycją stały się coroczne koncerty „Kolędy z kibicami” – z profesjonalnym nagłośnieniem i wielobarwnym oświetleniem wnętrza kościoła – organizowane przez kibiców Lecha z Fan Clubu
w Owińskach.